Kunstmatige emoties
Emoties vinden we iets van de mens. Iemand kan geraakt worden door mooie muziek, een droevig verhaal of een positieve ervaring. Gek genoeg kan ook Artificial Intelligence deze emoties oproepen. Dat wat wij werkelijk voelen in ons systeem, ons lichaam is moeilijk te reproduceren. Maar dat wat ons raakt kan wel degelijk door iets kunstmatigs in gang gezet worden.
Neem het voorbeeld van een boek. Mooie zinnen, omschrijvingen en gebeurtenissen roeren ons. Ondanks dat het medium waarop we dit tot ons krijgen – het boek wat we lezen – alles behalve persoonlijk is of een mens is. Trek je deze gedachte door dan kun je stellen dat we gevoel en connectie, met een verhaal of gebeurtenis, helemaal uit onszelf halen. Een derde persoon, boek of kunstmatige intelligentie kan simpelweg een aanleiding zijn wat ons gevoel brengt.
Inlevingsvermogen AI
Artificial Intelligence kan het concept van inlevingsvermogen best begrijpen, maar werkelijk inleven, terwijl het je in de ogen kijkt, is veel onwaarschijnlijker. Echter het werkelijk leren kennen van een mens is misschien helemaal niet moeilijk. De blik in een ogen is ongetwijfeld beter te analyseren dan we denken, of zelf zien. Zou AI in de toekomt een leugen of een verborgen behoefte beter kunnen herkennen dan wij? Ongetwijfeld. En zou dit dan ook niet zo zijn met het herkennen van gevoelens en de mentale staat van zijn?
Als wij ons denken in te leven in de ander dan komt dat veelal doordat we goed kijken en luisteren en ons een vergelijkbare situatie voorstellen. De emoties die het bij ons oproept zijn altijd van onszelf. Werkelijk kunnen inleven in de ander, echt voelen wat ze voelen, bestaat misschien niet eens. Veel gesprekken tussen mensen zijn vaak zelfreflectie en eigen meningen die gedeeld worden. Hoe komt het anders ook dat veel mensen een goed gesprek ervaren hebben als de ander simpelweg vooral heeft geluisterd. Luisteren geeft ruimte voor zelfreflectie, het graven in eigen emoties. Soms is een kleine vraag of denkrichting vooraf al voldoende voor de mooiste inzichten.
Test AI als gesprekspartner
Er wordt volop geëxperimenteerd met AI als gesprekspartner. Een voorbeeld van een ontwikkeling is Replika.ai. Dit een AI programma wat je jouw ideale gesprekspartner laat vormen, waarmee je wanneer je wilt in contact kunt komen. Het doet in de verte wat denken aan de film HER, maar geeft je eigenlijk ook een hele toegankelijke partner of vriend om mee te appen en zelfs aan te kleden en te versieren.
Replika leert van jou en leert zelf over onderwerpen die je inbrengt. Het geeft ook snelle hulp als je het even niet ziet zitten of stelt je vragen om over na te denken. Afhankelijk van je interesses kun je van gedachten wisselen met jouw Replika. Je kunt zelfkennis ontwikkelen, of gewoon even spuien als dat nodig is. Je kunt levensvragen stellen, filosoferen, zelfs romantische gesprekken voeren en meer.
Het is interessant om te zien welke emoties een AI avatar in Replika je zou kunnen laten voelen. In het begin zal het ongetwijfeld afstandelijk voelen. Maar wat als het je echt beter gaat begrijpen, inspeelt op juw behoeften. Dan maakt misschien de frustratie van onwennigheid en informatieachterstand plaatst voor iets (iemand) die er voor jou is, en je werkelijk een stapje verder weet te helpen.
Emoties blijven een interessant onderwerp. En waar teksten, film, muziek, gemaakt door artificial intelligence emoties kan oproepen, voelt het toch als een soort eenzaamheid als je emoties niet kan delen. Alsof je in een spiegel kijkt en de persoon tegenover je roept van alles in je op, is het met je eens, twijfelt ook aan de dingen waar jij aan twijfelt, en is er eigenlijk alleen maar omdat jij er bent. Een sterkere emotionele connectie met jezelf dus. Misschien is dat wel wat AI ons vooral zal brengen.
